ဝတၳဳတို
- Details
- Written by ကိုထိုက္
- Category: ဝတၳဳတို
- Hits: 4889
"အရဟံ၊ အရဟံ၊ အရဟံ .... အရဟံ .... "
ကိုတိုးတစ္ေယာက္ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ႏႈတ္ကေန ရြတ္ၿပီး အဓိဌာန္ ပုတီးစိပ္ေနတဲ့ အသံျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုတိုးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ကေန လမ္းအေနာက္ပိုင္းမွာေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီး မလွတင့္ တစ္ေယာက္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ .... ကိုတိုးရဲ႕ အေမကို ကိုတိုးအေၾကာင္း လာတိုင္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
............
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ကိုတိုးတစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာလည္း ဘုရားရွိခိုးရတယ္။ အိမ္မွာလည္း ဘုရား ရွိခိုးရတယ္။ လမ္းထဲမွာလည္း ညေနဆို အိမ္နားက အိမ္တစ္အိမ္မွာ ဘုရား ရွိခိုးတယ္။ အဲဒီအိမ္က ကိုတိုး သြားေဆာ့ၿပီး "ေကာ္" အေၾကာင္း စမ္းသပ္ ေလ့လာဖူးတဲ့ ပန္းပုထုတဲ့ အိမ္။ (ကိုတိုးရဲ႕ ေကာ္စမ္းသပ္မႈ အေၾကာင္းကို ဒီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။) ပန္းပုထုတဲ့ အိမ္ရွင္က သူ႔သားေတြကို ညေနဆိုရင္ ဘုရားရွိခိုးခိုင္းတယ္။ အနားမွာ သူ႔သားေတြနဲ႔ ကစားေနတဲ့ ကိုတိုးတို႔ကိုလည္း ေခၚၿပီး ရွိခိုးခိုင္းတယ္။ ဘုရားရွိခိုးရင္ မုန္႔ေကၽြးေတာ့ .. ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါးကို ရွိခိုးၾကတယ္။ ျမန္မာလို တဝက္ ပါဠိလို တဝက္ ဘုရားရွိခိုးရဲ႕ စာသားေတြက သူငယ္တန္းအရြယ္ ၅ ႏွစ္သား ကတည္းက ကိုတိုးအတြက္ ရင္းႏွီး အလြတ္ရေနခဲ့တယ္။ အဓိပၸါယ္ေတာ့ မသိဘူး။
ကိုတိုး (၃) တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္မွာေလာက္မွာ ေႏြရာသီ ဗုဒၶဘာသာ သင္တန္းေက်ာင္းကို လမ္းထိပ္က ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းမွာ သင္ေတာ့ ကိုတိုး အေမက သင္တန္းအပ္ၿပီး သြားသင္ခိုင္းတယ္။ ကိုတိုးက စာေမးပြဲေတြ ဘာေတြ ဝင္ေျဖတယ္။ စာေမးပြဲ ဝင္ေျဖေတာ့ အသက္အငယ္ဆံုး ကေလးေတြကို ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာ ထားၿပီး ေျဖခိုင္းတယ္။ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္း အရြယ္ေတြက ေနာက္မွာ ထိုင္ရတယ္။ အငယ္ဆံုး ကိုတိုးက အားလံုးရဲ႕ ေရွ႕ဆံုးမွာေပါ့။
စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းမွာ က်သူမရွိ အကုန္ေအာင္တယ္လို႔ ဘဘုန္းႀကီးက ကပၸိယႀကီးကို ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ေၾကျငာစာ ေရးခိုင္းတယ္။ ကိုတိုးလည္း ေအာင္တယ္ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ကိုတိုးကို ေတာ္လိုက္တာဆိုၿပီး ကိုတိုး အေဖက ဓါတ္ခဲနာရီေလး တစ္လံုး ဆုခ်တယ္။ ေနာင္ႏွစ္ ေႏြရာသီမွာလည္း ဆက္တတ္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။
- Details
- Written by ေမာင္က်ပ္ခိုး
- Category: ဝတၳဳတို
- Hits: 3172
(၁)
ဂရိဒ႑ာရီ အလိုမူကား အခါတစ္ပါး၌ ဖန္ဆင္းရွင္ နတ္ဘုရင္ႀကီး “ဇု” (Zeus) သည္ ဗိသုကာနတ္မင္း “ဟီဖားစတပ္” (Hephaestus) ကို သမီးေတာ္တစ္ပါး ဖန္ဆင္းေပးရန္ ေစခိုင္းေတာ္မူၿပီး၊ ဖြားျမင္ရရွိလာသည့္ သတို႔သမီးငယ္ကို “ပန္ဒုိရာ” ဟု အမည္ေပးကာ သမီးအျဖစ္ ေမြးစားေတာ္မူေလသည္ ဟူသတတ္။ “ပန္ဒိုရာ” သတို႔သမီးငယ္သည္ အလွနတ္ဘုရားမ “အာဖရိုဒိုက္တိ” (Aphrodite) ၏ ေစာင္မမႈေၾကာင့္ အဆင္းလွ၏။ နတ္တမန္ေတာ္ “ဟားမိစ္” (Hermes) ၏ ျပဳစုမႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ေရးႏႈတ္ရာ သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာ၏။ စစ္မက္ႏွင့္ ဉာဏ္ပညာ နတ္ဘုရားမ “အသီးနာ” (Athena) ၏ ၾကည့္ရႈမႈေၾကာင့္ ညဏ္ပညာႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေလ၏။
တစ္ခါေသာ္ “ပရိုးမီသီးယပ္စ္” (Prometheus) သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ အဂၢိေတေဇာဓာတ္ကို လူ႔ျပည္သို႔ ခိုးယူသြားေလ၏။ မီးကို ေကာင္းမြန္စြာ အသံုးခ်ႏိုင္သျဖင့္ လူ႔ျပည္ရပ္ရြာ စည္ပင္လာသည္ကို မရႈစိမ့္ေသာ နတ္ဘုရင္ႀကီး “ဇု” သည္ လူသားတို႔ကို ဒဏ္ခတ္ရန္ အလို႔ငွာ “ပန္ဒိုရာ” သတို႔သမီးငယ္အား ပဥၥလက္ တေကာင္း တစ္ခု ေပး၍ လူ႔ျပည္သို႔ ဥပါယ္တံမ်ည္ျဖင့္ ေစလႊတ္ၿပီးလွ်င္ “ပရိုးမီသီးယပ္စ္” ၏ အစ္ကိုေတာ္ “အက္ပီမက္သီးယပ္စ္” (Epimetheus) ႏွင့္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားေစသည္။
ပဥၥလက္ တေကာင္း ေပးစဥ္ အခါက နတ္ဘုရင္ႀကီး “ဇု” သည္ “ပန္ဒိုရာ” သတို႔သမီးငယ္အား “မည့္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မဆို ဤတေကာင္းကို မည္သည့္ အခါတြင္မွ မဖြင့္ေလႏွင့္” ဟု ေသခ်ာစြာ မွာလိုက္ေသးေသာ ဟူ၏။ ထိုသို႔ အတန္တန္ မွာၾကားလင့္ကစား လက္ အၿငိမ္ မေနႏိုင္သည့္ “ပန္ဒိုရာ” သတို႔သမီးငယ္သည္ တစ္ေန႔တြင္ ပဥၥလက္ တေကာင္းကို ကျမင္းေၾကာထၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေလ၏။ ထိုေသာ္ ပဥၥလက္ တေကာင္း အတြင္းမွ ေရာဂါဘယ၊ ဒုကၡဆင္းရဲ အစရွိသည့္ အနိဌ သေဘာတို႔ကို ေစာင့္ၾကပ္ေသာ နတ္ဆိုးတို႔ ရုတ္ျခည္း ထြက္ျပဴလာေလ၏။
- Details
- Written by ေမာင္က်ပ္ခိုး
- Category: ဝတၳဳတို
- Hits: 2754
(၁)
လြန္ေလခဲ့ၿပီးေသာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ား အတြင္း၌ အေနာက္တိုင္း ေရာ့ခ္ဂီတသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာျဖင့္ ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၿပီးလွ်င္ လူငယ္တစ္သိုက္ကို ဖမ္းစားခဲ့ေလ၏။ ယင္း ေရာ့ခ္ဂီတႏွင့္ တစ္ပါတည္း လိုက္ပါလာေသာ ဂစ္တာ ေရာဂါပိုးသည္ (၁၆) ႏွစ္သား အရြယ္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ကိုယ္အတြင္း၌ အထက္မွ ေအာက္၊ ေအာက္မွ အထက္သို႔ စံုခ်ည္ဆန္ခ်ည္ လွည့္လည္ က်က္စားခဲ့ေလ၏။ သို႔ျဖစ္ရကား ကၽြႏ္ုပ္သည္ အိမ္အလုပ္၊ ျခံအလုပ္ မည့္သည့္ အလုပ္ကိုမွ် လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဂစ္တာတီးျခင္းကိုသာ စြဲစြဲျမဲျမဲ ျပဳေတာ့သည္။
- Details
- Written by လင္းေအးထင္
- Category: ဝတၳဳတို
- Hits: 4388
''ထင္၊ မမကို အပ္ေပါက္ထိုးေပးပါ့လား'' မမ..ရဲ႔တံေတြးတို႔ႏွင့္ စိုစြတ္ေနေသာ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးမွ်င္ကို က်ေနာ္လွမ္းအယူမွာပင္ သူ႔ဘာသာ အေတြးေပါက္သြားၿပီး မမ မ်က္ႏွာ နီေစြးေစြးၿဖစ္သြားသည္။ က်ေနာ္တို႔ဌာနရဲ႕ပေဒသာပင္ေတြနား ေစာင့္ေႀကာင့္ေလး ထိုင္ေနေသာ သူ႔အနီး က်ေနာ္လည္း ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ က်ေနာ္ အပ္ခ်ည္မွ်င္ကို ငံုလိုက္စဥ္ သူ႔အႀကည့္တို႔ လႊဲဖယ္သြားသည္။ ၿပီးမွ ''ထင္၊ နင့္မ်က္လံုးလည္း ေကာင္းတာမွမဟုတ္တာ'' လို႔ေၿပာရင္း ၿပန္ဆြဲယူသည္။
ဘာလို႔ အသံေတြတုန္ေနတာလဲ မမရယ္။ ပုခုန္းေပၚကေက်ာ္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ခ်ထားေသာ ဆံႏြယ္တို႔ဟာ မမရဲ႕ မ်က္ႏွာတၿခမ္းကိုသာ ဖံုးႏိုင္ေပမယ့္ လိႈင္းခပ္သြားတဲ့ အတြင္းစိတ္ကို ၀ွက္မေပးႏိုင္ဘူး။ အို... မမရဲ႕ ကိုယ္ ညင္ညင္ေလး တုန္ေနတာပဲ။
အၿပင္မွာ ေဆာင္းမနက္ ရဲ ႕ေနၿခည္ ၿဖာဆင္းေနသည္။ ပင္လင္ကဗီြးနဲ႔ ေရတမာပင္တို႔ ဆိတ္ၿငိမ္ေနႀကလို႔၊ သို၀ွက္သူတို႔ အာ႐ံုလိႈင္းကို သူခိုးဖမ္းသလို ေစာင့္ႀကသလား။
''ညေန ဓမၼာ႐ံုေဘးမွာ မုန္႔လံုးေရေပၚ လုပ္ႀကမွာေနာ္၊ ေစာေစာလာဦး၊ လူလိုတယ္။'' မမရဲ႕ အသံပံုမွန္ ၿဖစ္သြားၿပီ။ ထိန္းႏိုင္၊သိမ္းႏိုင္႐ိွတာ ၿမန္လွခ်ည့္လား မရဲ႕ ။ ေအးေပါ့ သူကအႀကီးပဲ။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ မ်က္ႏွာခပ္ပုပ္ပုပ္ ၿဖစ္သြားသည္။
'' ေအာင္မာမာ၊ သူ႔ကို ခိုင္းမယ္ဆို ၿဖစ္သြားလိုက္တာ၊ ငါတို႔မွာ ေမာင္ေလး႐ွားလို႕ပါဆို။'' အဲ့လိုေရာခ်ၿပီး မေၿပာနဲ႔ မမ၊ က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။ ရင္ထဲက စကားေတြ ႐ုန္းႂကြလာသည္။ ဒီမ်က္လံုးအညိဳေတြမွာ က်ေနာ့္အတြက္ သီးသန္႔ ခံစားမႈတစ္ခု႐ိွရမယ္၊ ႏို႔မို႔ဆို က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။
အဲဒီ့ညေနေလာက္ အိပ္မက္ဆန္ေသာညေနမ်ဳိး က်ေနာ့္ဘ၀မွာၿပန္မရေတာ့။ ေကာင္းကင္ၿပင္ ႀကည္လင္ ႐ွင္းသန္႔ေနခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ရင္တခြင္ အမည္မဲ့ ေ၀ဒနာတခ်ဴိ႕ႏွင့္ လႊမ္းအုပ္ မႈန္မိႈင္းကာ စိတ္လက္ပင္ပန္းေနသည္။ က်ေနာ္ႏွစ္သက္ေသာ ေညာင္႐ြက္ခတ္သံတို႔ကိုသာ ၿငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ ေနမိသည္။ ေညာင္ပင္နံေဘးက ေစတီငယ္ထက္ပင္ က်ေနာ္တိတ္ဆိတ္ ေနေရာ့သလား။
- Details
- Written by ကိုထုိက္
- Category: ဝတၳဳတို
- Hits: 2615
"
အရာရာတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆိုင္တယ္"
လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ဆိုင္းမဆင့္၊ ဘံုမပါ ... ေဆးလိပ္ကို ဖြာေနရာကေန မီးခိုးေငြ႔ကို မႈတ္ထုတ္ရင္း ကိုေအာင္ျမင့္ က ေလႀကီးေလက်ယ္ ေျပာလိုက္ရင္ပဲ ေဘးက ကိုသိန္းႏိုင္က ..
"ခင္ဗ်ားကလည္း အလန္႔တၾကားဗ်ာ၊ ေျပာလိုက္ရင္လည္း စကားလံုး အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ... ကဲ ဆိုစမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားရဲ႕ သီအိုရီ"
"ဟေကာင္ရ ... အဲဒါ ငါ့ သီအိုရီပဲေလ .... အရာရာတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆိုင္တယ္။"
"ခင္ဗ်ားက အင္တာနက္ကေန ဟိုအတိုအထြာေတြ ဖတ္၊ ဒီ အတိုအထြာေတြ ဖတ္ရင္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ သီအိုရီေတြဘာေတြ လာလုပ္ေနတယ္။ ဒီစကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာသြားခဲ့တာနဲ႔ ဆင္တူတယ္ ဆိုတာ သိၿပီးသားပါ။ ခင္ဗ်ား ဘာေျပာမလဲ သိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္တာ။"
"ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာတာလည္း ေျပာသြားတာေပါ့ကြာ။ ငါကလည္း ခံစားေတြးျပီး ေျပာတာပါကြ။ စကားႀကီး စကားက်ယ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ လူဆိုတာ .. ႏိုင္ငံေရး သတၱဝါပဲ။ အစုအေပါင္း အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ ေနထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီ လူအစုအေဝး အေျခခံက မိသားစုဆိုတာက စတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ... မင္နဲ႔ ငါလို႔ ခင္မင္သူ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း ..အဲဒီကေန ရပ္ရြာ၊ ၿမိဳ႔နယ္၊ တိုင္း၊ ႏိုင္ငံ ဆိုၿပီး လူေတြ စုေဝးေနထိုင္ၾကတဲ့ အစု အဖြဲ႔ႀကီးပဲ မဟုတ္လား။ ႏိုင္ငံရဲ႕ကိစၥဆိုတာ ... အဲဒီ လူအစုအဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ကိစၥ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လူအစုအဖြဲ႔ႀကီးဆိုတာ ... လူတစ္ဦးျခင္းစီနဲ႔ ေပါင္းထားတာေၾကာင့္ .... လူ တစ္ဦးျခင္းစီရဲ႕ ကိစၥေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။ ဒါ အေျခခံသီအိုရီပဲ။"