ဒါထက္ ရွင့္အေမက က်မနဲ႔ ေတာ္ေကာင္းေတာ္မယ္၊ ဝတ္လို႔ ရေကာင္းရမယ္ဆိုၿပီး အရင္ ရွင္ဝတ္ခဲ့တဲ့ အဝတ္ေတြကို အိမ္သယ္လာတယ္။ က်မအေမကေတာ့ အမ္မင္းစကြဲကေန ရွာရြမ္ရက္ကြက္က အိမ္ကုိေျပာင္းတဲ့ အခါမွာေတာင္ သည္အဝတ္ေတြကို က်မဗီရိုထဲကို ထည့္ေပးထားတယ္ေလ။ အဝတ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရွင္ အိႏိၵယမွာ ဝတ္လို႕မရတဲ့ ေဆာင္းတြင္း အဝတ္အထည္ေတြ မ်ားပါတယ္။ တီရွပ္ထူထူေတြလို၊ ေနာက္ အျပာေရာင္ အညိဳေရာင္ ေကာ္လံေထာင္ လည္က်ပ္ အက်ႌေတြပါ။ က်မအတြက္ေတာ့ ဒါေတြဟာ မလိုက္မထိုက္ေတြမို႔ အေမက အသစ္လည္းဝယ္ မေပးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မဟာ ရွင့္ရဲ႕ဆြယ္တာေတြ၊ ရာဘာ ဘြတ္ဖိနပ္္ေတြကို မိုးတြင္းဆို ဝတ္ရ စီးရေတာ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာေတာ့ ရွင့္ရဲ႕ ကုတ္အက်ႌႀကီးကို ဝတ္ရတယ္။
က်မေလ ဒီအက်ႌႀကီးကို မုန္းလိုက္သမွ ေနာက္ဆံုး ပိုင္ရွင္ ရွင့္ကိုေတာင္ မုန္းမိသည္ထိဆိုပါေတာ့။ ကုတ္အက်ႌက လိေမၼာ္ေရာင္အခံမွာ အနက္နဲ႔ အျပာ အစင္းေတြနဲ႔၊ ေနာက္ အညိဳေရာင္ပုပ္ပုပ္နဲ႔ အနားသတ္ ထားေသးတယ္။ ေနာက္ အက်ႌဇစ္ကို ညာဘက္က စတပ္ရတာကို က်မဘယ္လိုမွ အဆင္မေခ်ာဘူး။ သည္ေတာ့ က်မတို႔အတန္းထဲက ေကာင္မေလးေတြ ဝတ္တဲ့ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း ပန္းေရာင္၊ ခရမ္းေရာင္ ဂ်က္ကတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ က်မက သင္းကြဲလို႔ တျခားစီ။ က်မမိဘေတြကို ကုတ္အသစ္ ဝယ္ေပးဖို႔ က်မေျပာေတာ့လည္း သူတို႔က လံုးဝပဲတဲ့။ ေနာက္ေျပာေသးတယ္ ကုတ္အက်ႌဟာ ကုတ္အက်ႌပါပဲတဲ့ေလ။ ဒီကိစၥကို က်မ လံုးဝစိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဒီဟာႀကီးကိုလည္း ေဖ်ာက္ေတာင္ ေဖ်ာက္ပစ္ခ်င္တယ္။ က်မေလ ရွင့္ကုတ္အက်ႌနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ဟာမ်ိဳးရွိတဲ့ အတန္းက ေကာင္ေလးေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္းမွာ ေလာၿပီး နံရံကပ္ဗီရိုမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကုတ္အက်ႌၾကီးကို မွားၿပီး ဆြဲသြားပါေစလို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္းေလ၊ က်မအေမက “အိမ္ေထာင္မႈ ထိန္းသိမ္းေရး” စာစဥ္မွာပါတဲ့ အတိုင္း သည္အက်ႌၤရဲ့ အတြင္းမွာ က်မနာမည္ကို ေလဘယ္ေတာင္ ကပ္ေပးထားတာ ဘယ္သူက မွားမွာလဲေနာ္။
တစ္ခါမွာေတာ့ က်မ သည္အက်ႌႀကီးကို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ခ်န္ထားပစ္ခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေဆာင္းေႏွာင္းပိုင္း တစ္ရက္ရက္ပဲ၊ ဘတ္စ္ကားက ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ထားလို႔ လူတိုင္း အေပၚအက်ႌၤေတြကို ထိုင္ခံုေပၚမွာတင္ ထားၾကတယ္။ က်မ စႏၵရားသင္ ဆရာမ မစၥက္ ဟမနာဆီကို လာတဲ့အတြက္ က်မစီးေနက် ဘတ္စ္ကားလည္း မဟုတ္ဘူး။ က်မဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္နားေရာက္ေတာ့ မတ္တပ္ထ၊ ဒရိုင္ဘာနား ေရာက္ေအာင္သြားေတာ့ က်မကို လမ္းသတိထားကူးဖို႕ လွမ္းသတိေပးေသးတယ္။ ကားေမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက လီဗာကုိဆြဲျပီး ကားတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ လတ္ဆတ္တဲ့ေလေတြဟာ ကားထဲတိုးဝင္လာတယ္။ က်မလည္း အေပၚအက်ႌ မပါဘဲ ဆင္းေတာ့မယ့္အလုပ္ “ေဟ့ ဟီမာေရ ၊ ဒီမွာ ဒါကိုမင္းေမ့က်န္ေနခဲ့တယ္” ၊ အို… ကားေပၚကလူေတြ က်မနာမည္ကို သိေနပါ့လား။ ေၾသာ္ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ ကုတ္အက်ႌေပၚမွာ နာမည္ကပ္ျပား ပါတယ္ဆိုတာ က်မလံုးဝေမ့သြားတယ္။